ارزهای دیجیتال در سالهای اخیر مورد استقبال زیادی در سطح جهان قرار گرفته و توانسته اند جایگزین مناسبی برای سیستم مالی سنتی ارائه کنند امروز با وجود هزاران رمزارز موج انتخاب رمزارز مناسب برای نیازهای شما می‌تواند چالش برانگیز باشد. در این مقاله سعی کرده‌ایم برخی از اصلی ترین
رمزارزهای موجود را بررسی کرده و ویژگی های آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم.
بیتکوین (BTC)
این رمزارز که در سال ۲۰۰۹ میلادی توسط فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد و معرفی شد، اولین، همچنان شناخته شده ترین و پر کاربرد ترین رمزارز موجود در جهان است.
ویژگی های اصلی
غیر متمرکز بودن: شاید هنوز تنها رمزارزی که واقعا به صورت غیر متمرکز فعالیت می‌کند بیتکوین است. این رمزارز بر بستر شبکه‌ای غیر متمرکز از نودها فعالیت می‌کند که تراکنش‌ها را کنترل می‌کنند.
امنیت: مکانیزم اجماع اثبات کار بیتکوین که بر بستر قدرت پردازش بسیار زیاد شبکه استوار است، حمله به بیتکوین را تقریبا غیر ممکن کرده است.
ذخیره ارزش: بیتکوین به عنوان “طلای دیجیتال” شناخته می‌شود و هر چه زمان می‌گذرد بیشتر به عنوان روشی برای ذخیره ارزش پول و ایمن شده در مقابل تورم کاربرد پیدا می‌کند.
موارد کاربرد
بیتکوین به دلیل قیمت و هزینه تراکنش بالا بیشتر به عنوان وسیله سرمایه‌گذاری و وسیله تبادل در مبالغ بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
محدودیت ها
مقیاس پذیری: شبکه بیتکوین می‌تواند تعداد محدودی از تراکنش ها را در هر ثانیه پردازش کند و همین نکته باعث افزایش هزینه تراکنش‌ها و زمان بالای انجام آنها شده است.
مصرف انرژی: استخراج بیتکوین برق بسیار زیادی را مصرف می‌کند که همین نکته باعث شده نگرانی‌های زیادی در خصوص تبعات زیست محیطی بیتکوین به وجود آید.
اتریوم (ETH)
اتریوم در سال ۲۰۱۵ توسط ویتالیک بوترین ایجاد شد و مفاهیم بلاکچین بیتکوین را از طریق معرفی قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) و اپلیکینش‌های غیر متمرکز(Decentralized Apps) گسترش داد.
ویژگی های اصلی
قراردادهای هوشمند: اتریوم این امکان را ایجاد کرده تا قراردادهایی که خود به خود اجرا شده و قوانین آنها در کد برنامه نویسی شده تعبیه گردیده، ایجاد گردند.
اپلیکیشن های غیر متمرکز (dApps): شبکه اتریوم از برنامه‌های غیر متمرکز پشتیبانی می‌کند و باعث شده که کاربردهای بسیار بیشتری از صرفا وسیله مبادله بودن برای بلاکچین ایجاد شود.
اکوسیستم دیفای (DeFi): اتریوم زیرساخت بسیاری از پروژه های مهم دیفای است که در حال حاضر موجود هستند. دیفای ها اپلیکیشن‌های حوزه مالی در دنیای بلاکچین هستند.
موارد کاربرد
اتریوم برای توسعه و اجرای dApp ها و ایجاد و اجرای قرارداد های هوشمند و اجرای پروژه‌های دیفای استفاده می‌شود.
محدودیت ها
مقیاس پذیری: همانند بیتکوین، اتریوم هم مشکل مقایس پذیری دارد. البته با ارتقا شبکه به ورژن ۲.۰ و استفاده از سیستم اجماع جدید، سعی شده تا حد خوبی این مشکل مرتفع شود.
کارمزد تراکنش بالا: شبکه اتریوم به دلیل بالا بودن تقاضا بر روی آن، در اغلب مواقع کارمزد تراکنش بسیار بالایی به نسبت سایر شبکه ها دارد.
تتر (USDT)
تتر که در سال ۲۰۱۴ ایجاد شده است یک استیبل کوین است که به دلیل اینکه قیمت آن به ذخیره ای از ارز فیات مانند دلار گره زده شده است، بر خلاف سایر رمزارزها که ارزششان به نسبت دلار مدام در حال تغییر است، ارزش ثابتی دارد.
ویژگی های اصلی
ثبات: قیمت تتر به دلار گره خورده و از این نظر به نسبت سایر رمزارزها بسیار با ثبات تر است. هر تتر به جز در مواقع معدود، همواره یک دلار است.
نقد شوندگی: تتر به دلیل ثابت بودن ارزش، توسط بسیاری از فعالین و معامله گران بازار رمزارزها به عنوان ارز واسط مبادلات استفاده می‌شود که باعث نقدشوندگی بالا در بازار رمزارزها شده است.
یکپارچه‌سازی با فیات: تتر گپ بین ارزهای فیات و رمزارزها را پر کرده است و ورود و خروج سرمایه به بازار ارزهای دیجیتال را بسیار ساده‌تر کرده است.
موارد کاربرد
تتر معمولاً برای معاملات و آربیتراژ، به عنوان یک ذخیره پایدار ارزش، و برای حواله‌ها و پرداخت‌ها در دنیای کریپتو استفاده می‌شود.
محدودیت‌ها
تمرکز: تتر توسط یک نهاد متمرکز به نام Tether ایجاد می‌شود که نگرانی هایی را در مورد شفافیت و ذخایر واقعی پشتوانه این استیبل کوین ایجاد کرده است.
نگرانی‌های امنیتی: از آنجا که تتر پشتوانه دلاری داشته و همچنین متمرکز است، بسیاری به ویژه در کشورهایی مانند ایران، این نگرانی را دارند که دارایی‌های آنها توسط تتر بلوکه شود.
ترون (TRX)
ترون که توسط جاستین سان در سال 2017 راه اندازی شد، با هدف ایجاد اینترنت غیرمتمرکز و پشتیبانی از ایجاد و استقرار برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) پا به عرصه وجود گذاشته است.
ویژگی‌های اصلی
توان تراکنش بالا: شبکه ترون قابلیت پردازش تعداد بالایی تراکنش در هر ثانیه را داشته و همین باعث کاهش زمان تراکنش‌ها در آن به نسبت بلاکچینهایی مانند بیتکوین شده است.
کارمزد پایین تراکنش‌ها: ترون کارمزد پایینی را به نسبت شبکه هایی مانند اتریوم دارد و آن را برای کاربران و توسعه دهندگان مقرون به صرفه می‌کند.
موارد کاربرد
ترون برای توسعه و اجرای dApp ها، ایجاد و توزیع محتوای دیجیتال استفاده می‌شود. بخش بزرگی از ذخایر تتر بر روی این شبکه نگهداری می‌شود.
محدودیت‌ها
متمرکز بودن: ترون بر خلاف هدف خود مبنی بر تمرکز زدایی، از آنجایی که توسط نهاد ترون کنترل می‌شود با انتقادات زیادی رو به رو شده است.
پذیرش: با اینکه ترون دارای اکوسیستم رو به رشدی است، همچنان از نظر پذیرش توسط توسعه دهندگان و تعداد dAppهای فعال از اتریوم عقب است.
نتیجه گیری
در سالهای اخیر ارزهای دیجیتال بسیار متنوعی ایجاد شده‌اند و هر ارز دیجیتال ویژگی ها، مزایا و محدودیت های منحصر به فردی را ارائه می‌دهد. بیت کوین همچنان پیشگام و یک ذخیره قوی ارزش است، در حالی که اتریوم با قراردادهای هوشمند و dApps فضای بلاک چین را متحول کرده است. تتر ثبات و نقدینگی را در بازار بی ثبات کریپتو فراهم آورده و ترون قصد دارد اینترنت و محتوای دیجیتال را غیرمتمرکز کند.
برای مشاغل و افرادی که به دنبال حرکت در دنیای ارزهای دیجیتال هستند، درک این تفاوت ها بسیار مهم است. هر ارز دیجیتال نقاط قوت خود را دارد و برای موارد استفاده مختلفی مناسب است: برای سرمایه گذاری، پرداخت یا توسعه برنامه های غیرمتمرکز. از آنجایی که این فناوری جدید حال تکامل است، آگاه ماندن و سازگاری برای استفاده موثر از ارزهای دیجیتال بسیار حائز اهمیت خواهد بود.
